Rozmowa z dr hab. Joanną Jasińską, prorektor ds. dydaktyki i rozwoju WUMed.
Profesor Jasińska jest absolwentką Akademii Medycznej w Poznaniu, specjalistką w zakresie zdrowia publicznego i medycyny społecznej, absolwentką studiów podyplomowych z zakresu zarządzania w ochronie zdrowia oraz zarządzania projektami w Unii Europejskiej. Ukończyła studia MBA, a także studia podyplomowe z zakresu zarządzania i finansów w ochronie zdrowia oraz studia menedżerskie. Posiada ścisły związek z praktyką systemów ochrony zdrowia poprzez wieloletnią pracę na stanowiskach kierowniczych w organizacjach medycznych. Brała aktywny udział w projektach restrukturyzacyjnych zakładów opieki zdrowotnej. Autor i koordynator wielu działań doradczych realizowanych w ramach lokalnych strategii z zakresu analiz ekonomiczno-finansowych, restrukturyzacji i zmian organizacyjnych zakładów opieki zdrowotnej. Posiada doświadczenie w prowadzeniu projektów badawczych.
Pani profesor czym zajmuje się IKPKM?
Instytut Kształcenia Podyplomowego Kadr Medycznych jest ogólnouczelnianą jednostką organizacyjną koordynującą nauczanie podyplomowe w naszej uczelni. Koordynacja ta obejmuje studia podyplomowe, kursy i szkolenia specjalizacyjne dla absolwentów studiów o kierunkach medycznych, w szczególności pielęgniarek, położnych, ratowników medycznych i fizjoterapeutów. Nasz Instytut pełni niebagatelną funkcję doskonalenia podyplomowego kadr medycznych, zgodnie z obowiązującymi wymogami i prawem i - co warte podkreślenia -rosnącymi wymaganiami i oczekiwaniami społecznymi.
Od marca 2020 r. popularne stwierdzenie, że „zdrowie jest najważniejsze” zyskało nowy wymiar w związku z wybuchem pandemii COVID-19. Jak nasza uczelnia poradziła sobie w tej trudnej sytuacji przez kilka miesięcy roku akademickiego 2019-2020 i cały rok jubileuszu 30-lecia uczelni to jest – 2020/21?
Naszym zdaniem WUM-ed wyszedł z lockdownu obronną ręką. Dostosowaliśmy się do nowej rzeczywistości – pracy zdalnej. W czasie pandemii zajęcia dydaktyczne odbywały się w formie mieszanej, czyli hybrydowo. Oznacza to, że wykłady prowadziliśmy na uczelnianej platformie zdalnego nauczania MOODLE oraz w czasie rzeczywistym na platformie MS Teams. Natomiast, zajęcia praktyczne czyli ćwiczenia, laboratoria, konwersatoria czy seminaria dyplomowe wymagające użytkowania specjalistycznej aparatury lub oprogramowania, których nie można udostępnić z wykorzystaniem technik i metod kształcenia na odległość, były prowadzone stacjonarnie z zachowaniem najwyższego poziomu bezpieczeństwa osób uczestniczących. Robiliśmy wszystko, aby hybrydowa forma kształcenia była realizowana jak najlepiej i nie odbiegała od tego, co mogliśmy zaprezentować w formie bezpośredniej przed pandemią. Studenci, wykładowcy i pracownicy czuli się bezpiecznie. Pracowaliśmy zgodnie z wytycznymi Głównego Inspektora Sanitarnego i zaleceniami Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. Bardzo restrykcyjnie podchodziliśmy do przestrzegania zasad epidemicznych. Zmniejszyliśmy liczebności grup ćwiczeniowych a plan zajęć, które odbywają się w siedzibie uczelni był tak przygotowany, by w jednym miejscu nie gromadziło się wiele osób. Sale dydaktyczne przearanżowano zachowując bezpieczną odległość pomiędzy osobami siedzącymi. Ponieważ program studiów w WUMed jest oparty w znacznym stopniu o zajęcia praktyczne, kontaktowe nie rezygnowaliśmy z tych praktyk, ponieważ nie ma nauk o zdrowiu i medycyny bez bezpośredniego kontaktu z pacjentem. Organizacja zajęć klinicznych i zajęć praktycznych w placówkach ochrony zdrowia na kierunkach medycznych była realizowana tak by zapewnić bezpieczeństwo organizacji zajęć laboratoryjnych i klinicznych. Wraz z instytucjami partnerskimi dokładaliśmy wszelkich starań by kształcenie w warunkach pandemii nie straciło na jakości i efektywności.
Uczelnia mimo niesprzyjających realiów nie zrezygnowała z planów rozwoju oraz misji pierwszej uczelni niepublicznej w Polsce. W roku jubileuszowy, 30-lecia swego istnienia, mimo obiektywnych trudności, w listopadzie 2020 r odbyła się I Ogólnopolska Konferencja WUMed. Wzbudziła duże zainteresowanie a nawet zyskała naśladowców. Tematem wydarzenia była „Współczesna pielęgniarka i położna w dobie aktualnych potrzeb zdrowotnych”.
Udało nam się zgromadzić ważnych w środowisku pielęgniarek i położnych, prelegentów.
W tematach poruszanych przez mówców w trakcie konferencji znalazły się: problem kształcenia kadr medycznych widziany przez pryzmat zmieniających się priorytetów i potrzeb zdrowotnych, warunki pracy oraz odpowiedzialność zawodowa pielęgniarki i położnej, bezpieczeństwo wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej w czasach pandemii, pielęgniarstwo i położnictwo jako zawody zaufania publicznego. Ważnym tematem było zastosowanie innowacyjnych technologii w ochronie zdrowia, wykorzystanie sztucznej inteligencji i rozwiązań telemedycznych w medycynie.
Planując forum, myśleliśmy o wpisaniu się w obchody Międzynarodowego Roku Pielęgniarek i Położnych oraz 200 rocznicą urodzin twórczyni nowoczesnego pielęgniarstwa Florence Nightingale. Problematyka kadry medycznej w dobie zmieniających się potrzeb i narastających zagrożeń zdrowotnych wydała się już wtedy niezwykle pilna i potrzebna. Podejmując pierwsze działania organizacyjne, nie przypuszczaliśmy, że zakres tematyczny konferencji będzie, aż tak bardzo aktualny i adekwatny do dynamicznie zmieniających się realiów w systemie ochrony zdrowia, w związku z pandemią COVID-19.
Konferencja potwierdziła że pielęgniarki, pielęgniarze, położne są niezastąpionych ogniwem w walce z wszechobecnym zagrożeniem zdrowia i życia. Jasno widać, że polska kadra pielęgniarska i położnicza, w świetle obowiązującego prawa w naszym kraju, a także prawa UE, jest przygotowana do realizacji samodzielnych świadczeń zdrowotnych w tym sprawowania kompleksowej opieki w tym, nad pacjentami z Covid-19.
Widząc zainteresowanie tematyką i potrzebę kontynuacji analizy w/w zagadnień już prowadzimy (03.2021 r.) przygotowania do kolejnej konferencji.
Rozmawiamy w momencie, gdy pandemia wciąż trwa a jej końca niestety nie widać. Jakie w tej sytuacji są perspektywy dalszego rozwoju WUM-ed?
Nie tracimy ducha. W ostatnim czasie stworzyliśmy solidne podstawy do funkcjonowania i rozwoju uczelni medycznej. W ciągu najbliższych lat zamierzamy konsekwentnie rozwijać naszą uczelnię i profilować ją jako wyższą uczelnię medyczną o profilu praktycznym. Chcemy z jednej strony umacniać kierunki medyczne, na których prowadzenie otrzymaliśmy zgodę, corocznie poszerzać kadrę dydaktyczną o doświadczonych, mających dorobek naukowy wykładowców, z drugiej zaś strony planować będziemy powoływanie kolejnych nowych kierunków studiów. Jak dalekowzrocznymi były nasze decyzje o przeprofilowaniu uczelni świadczą najlepiej wydarzenia związane właśnie z pandemią, kiedy to mogliśmy naocznie przekonać się o skali braku w Polsce lekarzy, pielęgniarek i ratowników medycznych, jaki wysiłek powinno ponieść nasze społeczeństwo by zarówno w uczelniach publicznych, jak i niepublicznych znacznie zwiększyć liczbę osób kształcących się w zawodach medycznych.
Wszyscy mamy nadzieję, że dzięki zdobyczom medycyny i dyscyplinie społeczeństw pokonamy pandemię. Wiem, że władze uczelni patrzą daleko w przód. Co możemy zdradzić już dziś, jakie są dalsze plany rozwoju WUMed?
W strategii rozwoju Warszawskiej Uczelni Medycznej chcemy wciąż łączyć tradycję z nowoczesnością. Wizję rozwoju naszej uczelni chcemy realizować przez trzy główne cele: najwyższy poziom kształcenia praktycznego, najwyższą jakość kształcenia akademickiego, otwartość, społeczną odpowiedzialność i zaangażowanie uczelni. Brzmi patetycznie, ale właśnie tak poważnie i ambitnie widzimy wykształcenie profesjonalnych kadr medycznych.
Jak wygląda plan realizacji tych ambitnych założeń?
Pierwszy i drugi z celów strategicznych chcielibyśmy osiągnąć poprzez jak najlepsze wykorzystanie potencjału uczelni: jej infrastruktury, doświadczonej kadry dydaktycznej i administracyjnej, potencjału współpracujących z nami absolwentów uczelni oraz rozwój współpracy z otoczeniem zewnętrznym uczelni. Niebagatelnym jest nawiązywanie kolejnych kooperatyw wspomagających proces dydaktyczny medyczny i około medyczny, jak i kolejne angaże wybitnych w swoich dziedzinach wykładowców legitymujących się znaczącym dorobkiem naukowym i wykładowców-praktyków. Zamierzmy intensywniej włączać ekspertów zewnętrznych, w szczególności z obszaru medycyny, nauk o zdrowiu i nauk technicznych powiązanych interdyscyplinarnie z systemem ochrony zdrowia. Naszym celem jest również wzrost jakości i stopnia umiędzynarodowienia kształcenia, co zamierzamy osiągnąć poprzez rozwój współpracy i wymiany międzynarodowej, w szczególności w zakresie nowych technologii w obszarze e-zdrowia. Będziemy współpracować z uczelniami we Francji, Ukrainie i Niemczech.
Pani Profesor wiem, że trwają prace nad powołaniem w WUMed, Monoprofilowego Centrum Symulacji Medycznych. Czym jest, i czemu ma służyć?
Monoprofilowe Centrum Symulacji Medycznych, pozwala na kolejną odsłonę efektywnej nauki przez praktykę. Wyposażone w profesjonalny sprzęt medyczny symulujący 1:1 odział szpitalny sprawi, że studenci zdobędą lepsze umiejętności, dzięki którym będą się czuć pewniej w pierwszych kontaktach z pacjentami. Nauka w Monoprofilowym Centrum Symulacji Medycznych będzie przebiegać według określonych scenariuszy i będzie również uczyć poprawnego kontaktu interpersonalnego pomiędzy pielęgniarką/ położną/ ratownikiem medycznym a pacjentem.
Elementy symulacji mogą być wykorzystywane w nauczaniu wielu przedmiotów i na wszystkich etapach edukacji, od pierwszych lat studiów do specjalistycznego szkolenia podyplomowego. Zastosowanie tej metody nauczania pozwala na wprowadzenie nauki praktycznego zastosowania nabytej wiedzy teoretycznej. Pozwala na łączenie ćwiczenia umiejętności praktycznych z tzw. kompetencjami miękkimi: pracy w zespole, podejmowania decyzji, komunikacji z pacjentami.
W Centrum Symulacji Medycznych studenci będą mogli uczyć m.in.: się prowadzenia procesu diagnostyczno-terapeutycznego w warunkach przypominających oddział szpitalny; prowadzania wywiadu, badania fizykalnego, umiejętności technicznych z wykorzystaniem trenażerów prostych i zaawansowanych, np. cewnikowania pęcherza moczowego, uzyskiwania dostępów donaczyniowych, laparoskopii, umiejętności „miękkich” jak właściwa komunikacja z pacjentem i jego rodziną, umiejętności i wiedze dot. Zapobieganiu i radzeniu sobie z sytuacjami kryzysowymi.
Warto podkreślić, że Warszawska Uczelnia Medyczna nie zapomina o odpowiedzialności społecznej.
Naszym celem jest opracowanie systemowego wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami w celu uzyskania pełnego dostępu do oferty edukacyjnej naszej uczelni. Zamierzamy dostosowywać metody dydaktyczne do potrzeb osób z niepełnosprawnościami (np. poprzez rozwój pracowni usług cyfryzacyjnych) oraz dostosować infrastrukturę do potrzeb osób z niepełnosprawnościami (likwidacja barier architektonicznych i infrastrukturalnych).
Uczelnia ma ambicje być uczelnią otwartą, społecznie odpowiedzialną i zaangażowaną. Ambicje te będą realizowane przez tworzenie i umacnianie więzi między uczelnią a społecznością lokalną. Wierzymy, że pandemia w końcu ustąpi a drzwi uczelni zostaną szerzej otwarte.